۵ نقش خاطره‌انگیز پروانه معصومی در سینما
تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۸۸۰۹۸
آفتاب‌‌نیوز :
پروانه معصومی از سال ۱۳۵۱ تا ۱۳۹۷ در سینمای ایران در بیش از ۳۰ فیلم جلوی دوربین کارگردانانی از نسل‌های مختلف رفت. آنچه در ادامه می‌آید نگاهی به تعدادی از نقش‌های به‌یادماندنی او در سینماست. او در بهترین نقش‌هایش نماد و نشانه آرامش و دانایی بود.
رگبار (بهرام بیضایی، ۱۳۵۱)
آقای حکمتی (با بازی پرویز فنی زاده) در محله جدیدش از همه‌چیز به ستوه آمده، الا عاطفه (با بازی پروانه معصومی).
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
غریبه و مه (بهرام بیضایی، ۱۳۵۳)
رعنا (با بازی پروانه معصومی) زنی است که آیت (با بازی مرحوم خسرو شجاع زاده) به‌عنوان غریبه‌ای که به آبادی‌ای دورافتاده آمده، دلبسته‌اش می‌شود و با عشق ورزیدن به رعنا سعی می‌کند خودش را بشناسد. عشق باز هم در کالبد رعنا رهنمای مردی است که نمی‌داند از کجا آمده و کی بوده و چطور باید با محیط اطرافش کنار بیاید. با آمدن آیت، زندگی رعنا هم متحول می‌شود و از زیر یوغ سلطه برادران و پدرش بیرون می‌آید، اما با رفتن آیت او که قبلا تجربه از دست دادن مردش را چشیده، دوباره سیاه‌پوش می‌شود.
کلاغ (بهرام بیضایی، ۱۳۵۶)
آسیه (با بازی پروانه معصومی) که از همسرش فاصله گرفته و از رفتارهای کاری او و معاشرت‌هایش دل‌خوشی ندارد، با مادر پیر همسرش (با بازی آنیک شفرازیان) هم‌سفر می‌شود و دل به دلش می‌دهد و سفری ذهنی را به تهران قدیم تجربه می‌کند. آسیه از جایی که هست و در آن زندگی می‌کند، دل می‌کند و به جایی خیالین که روزگاری بوده و حالا دیگر رد و نشانی هم از آن باقی نمانده می‌رود و در این سفر شناخت بهتری از خودش و همسرش و دنیای اطرافش پیدا می‌کند.
گل‌های داودی (رسول صدر عاملی، ۱۳۶۳)
عصمت (با بازی پروانه معصومی) مادر پسری نابینا به نام جواد (با بازی بیژن امکانیان) است که می‌خواهد بداند پدرش کیست و چه سر به سرش آمده وقتی متوجه می‌شود پدرش کشته شده، به هم می‌ریزد و از رفتن به مراسم عروسی خودش خودداری می‌کند. عصمت نماد همه مادران رنج‌کشیده‌ای است که تلخی و سنگینی فرزندی بدون حضور پدر را تحمل کرده‌اند و تا آخرین لحظه هم از فداکاری و گذشت برای برگرداندن آرام و قرار به فرزندشان دست نمی‌کشند. در دهه ۱۳۶۰، عصمت ترجمه رنج‌هایی بود از سرنوشت زن‌هایی که باید بار زندگی را به تنهایی به دوش می‌کشیدند.
ناخدا خورشید (ناصر تقوایی، ۱۳۶۵)
«ناخدا خورشید» فیلمی مردانه است، اما حضور کوتاه خاتون (با بازی پروانه معصومی) انگیزه مهم برای ناخدا خورشید (با بازی داریوش ارجمند) است تا خطر کند و لنج‌اش و جان خودش و ملول (با بازی سعید پورصمیمی) را به خطر بیندازد. ناخدا با آرامش خاتون است که دلش طوفانی می‌شود و عزمش را جزم می‌کند که زن و بچه‌اش مثل زن و بچه خواجه مستبد جزیره حق نان خوردن و زندگی کردن داشته باشند. حضور خاتون کوتاه، ولی کافی بود تا بدانیم چرا به ناخدا حق می‌دهیم. خاتون گواه بر حق بودن ناخدا خورشید بود.
منبع: همشهری آنلاینمنبع: آفتاب
کلیدواژه: پروانه معصومی بهرام بیضایی بازی پروانه معصومی ناخدا خورشید
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۸۸۰۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پویش مجازی «خاطره ای از معلمم» در البرز اجرا می‌شود
به گزارش خبرگزاری مهر، پویش مجازی «خاطره ای از معلمم» به مناسبت هفته معلم به همت آموزش و پرورش البرز، والدین و دانش‌آموزان مدارس سراسر استان در پیام‌رسان شاد اجرا می‌شود.
هدف از راه‌اندازی این پویش، به تصویر کشیدن فداکاری‌ها، ابتکارها و خلاقیت‌های معلم و به‌نوعی قدردانی از مقام این قشر فرهیخته است تا بستری منسجم و کامل برای تجربه‌نگاری و الگوبرداری از رفتارهای مناسب معلمی فراهم شود.
علاقه‌مندان به شرکت در این پویش می‌توانند خاطره‌ای از معلم خود را در قالب فایل صوتی یا متنی در پیام‌رسان شاد به آی دی @M_talebian40 ارسال کنند.
کد خبر 6090299
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»